Ժամանակին ապրում է աշխարհի վրա մի մի իմաստուն: Նա իր աշակերտների մոտ հայտնի էր նրանով, որ նրա մոտ միշտ ամեն ինչ ստացվում էր: Շրջապատի մարդիկ ոչինչ չէին հասկանում, թե այդ ինչպես է նրան հաջողվում միշտ լինել այդքան հանգիստ ու երջանիկ: Մի օր նրա աշակերտներից մի քանիսը մոտեցան նրան և հարցրին. 
- Դու անընդհատ խրված ես գործերի մեջ: Ինչպես է քեզ հաջողվում դրա հետ մեկտեղ լինել այդքան հանգիստ, հավաքված, կենսուրախ: Մենք երբեք քեզ չենք տեսել, որ վատ տրամադրութունը համակի քեզ: Իմաստունը պատասխանեց. - Եթե ես կանգնած եմ, ես կանգնած եմ: Եթե ես քայլում եմ, ես քայլում եմ: Եթե ես վազում եմ, ես վազում եմ: Աշակերտենրը զարմացած հարցրեցին. - Դրանում չի գաղտնիքը: Մենք էլ ենք այդպես անում: բայց մեր մոտ միշտ չի, որ ամեն ինչ նույնքան բարեհաջող է ստացվում, որքան քո մոտ: Չնայած, որ քո հետ համեմատած մենք ավելի քիչ աշխատանք ունենք: Իմաստունը պատասխանեց. - Երևի խնդիրը նրանում է, որ երբ դուք կանգնած եք, դուք արդեն գնում եք…