Կայքի մենյուն
Վիճակագրություն
Онлайн всего: 1 Гостей: 1 Пользователей: 0 |
Մեծերը Սևակի մասինԻր մեծ նախորդների` Նարեկացու և Շնորհալու, Աբովյանի ու Ալիշանի, Սիամանթոյի ու Չարենցի ոգին էր, որ հարազատ որդու իրավունքով ժառանգել էր նա: Կոմիտասյան անլռելի զանգակատան արձագանքներն էին նիրհում նրա արյան մեջ, որ արթնացան ու հնչեցին այնքան ուժգին, այնքան հարազատ ու հայրենաշունչ... Հնչեցին իրենց ղողանջները փլելով ամբողջ հայ ժաղովրդի հոգում` Մայր Հայաստանից մինչև Սփյուռքի հեռավոր ծայրերը...
ՎԱՀԱԳՆ ԴԱՎԹՅԱՆ
...Բայց
եթե անշրջելի է ժամանակը, և դառն իրողությունը մնում է իրողություն, և եթե
իրավ է, որ «հիշատակը սերում է գործերից. - հիշատակը մշուշ է, որ ելնում է
եփվող ջրերից, բայց մնում է ինքը -անմեռ», ապա երիցս անմեռ է հիշատակը
Բանաստեղծի, ում Անձը, Կյանքը, Խոսքը, Բառը այսօր գրողական ամենամեծ
ներկայությունն է մեր կյանքում...
ՅՈՒՐԻ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ
_Պարույր
Սեվակը հայ ժողովրդի հավատարիմ զավակն ու նրա ճշմարիտ բանաստեղծն է`
տաղանդով ու համոզմունքով: Ականջ դրեք Պարույր Սեվակի զանգին...Նա գիտեր,
որ ուրիշի վիշտ չի լինում և կարողանում էր ամբողջ աշխարհին կարեկցել բառ ու
բանիվ, իսկ բառը նրա գործն էր, նրա ճակատագիրը... Ականջ դրեք Պարույր
Սեվակի զանգին...
ՄԻԽԱՅԵԼ ԴՈՒԴԻՆ
Նրա մեջ մի այրող բան կար: Բորբոքող,
անկասելի, ձգող մի բան: Թուխ, լայնաշուրթ, լարված, զգայուն: Խոշոր
աչքերում՝ մշտական անհանգստություն: Մշտասևեռ վիճակ: Շատ կարևոր մի մտքի
հետամուտ մշտապես, որը կռահել չէի կարողանում: Պարույը Սեվակը այդպես էլ
գաղտնիք մնաց:
ԼԵՎ ՕԶԵՐՈՎ
Դուն այնտեղ ես` հայ ժողովրդի սիրտեն ներս ու մեր գրականության
գանձարանին մեջ: Դուն` «Անլռելի զանգակատուն» ու «Սայաթ-Նովա», դուն`
«Եռաձայն պատարագ», դուն` անկրկնելի, դուն` անլռելի, դուն` անմոռանալի ու
անկորչելի` այժմ և միշտ հավիտյանս հավիտենից:
ԳԱՌՆԻԿ ԱՂԴԱՐՅԱՆ
Մենք անընդհատ մոտենում ենք բանաստեղծին, իսկ մեր միջև եղած
տարածությունը մեծանում է տարեցտարի: Եվ քանի որ «Մեծը հեռվից է երևում»,
տարածության ավելացման հետ Պարույր Սեվակ երևույթը խոշոր մասշտաբներ է
ընդունում:
... Նա պատկանում է այն երևույթների թվին, որոնք աճում են ժամանակի մեջ: ԻՎԱՆ ԴՐԱՉ
...Պարույրի նման պոետները գրելիս այրվում են, պարզապես բոցավառվում:
Կյանքում էլ նա զարմանալի անհանգիստ էր, կրքով էր խոսում: Եթե սիրում էր,
ապա սիրում էր ամբողջ հոգով: Կիսաբերան ոչինչ չէր ասում: Սովորություն
չուներ, այսպես ասած, կես խոսքով հասկացնելու: Միշտ էլ մեծերի
ճշմարտությունը ոչ միայն մեծ, այլև մերկ է լինում... Սեվակը հեռացավ իր
ուժերի ծաղկման շրջանում, բայց նրան վիճակված էր ոչ միայն հայոց ցավի և
ուրախության երգիչը լինել, այլև ուղեկիցը ազգի անմահության...
ԹԵՅՄՈՒՐԱԶ ՋԱՆԳՈՒԼԱՇՎԻԼԻ
...Մեծերը չեն մահանում: Մեծերը ձուլվում են մարդկանց հոգիներին,
մտում մարդկանց սրտերը` սերնդե-սերունդ հարատևելու անխախտությամբ...
Անչափելի և խոր և երկնամերձ բարձր սքանչելիքներ տվեց մեզ Պարույր
Սեվակը...Նրա մեծությունը գնահատողը ժամանակներն են, որ կան ու լինելու են:
Ժողովրդի անբիծ սերը այն հուշարձանն է, որ ստեղծել է ինքը` մեծ բանստեղծը:
Այդ սերը մաքուր ու հավերժական է: Գնալով այդ սերը կթանձրանա և կծավալվի
գարնան զարթոնքի նման` հիացմունք և ուրախություն բերելով ժամանակի ու
տարածության հեռուներում իրար հաջորդող սերունդներին...
ՍԵՐՈ ԽԱՆԶԱԴՅԱՆ
Մատաղ սերունդը ծարավ է ճշմարտության։
Պարույր Սեվակը երիտասարդության հոգու Մաքրությունն է, նրա սրտի Զարկերակը, Բողոքը, Պայքարը, Հավատը և վերջապես Ճշմարտությունը։ ՍՈՆԱ ՉԱԽԱԼՅԱՆ
...Օրհնյալ է այն երկիրը, որ հանճարեղ զավակներ ունի: Եվ երիցս է օրհնյալ, որ կարողանում է գնահատել այդ հանճարեղ զավակներին...
ՋԱՆՍՈՒՂ ՉԱՐԿՎԻԱՆԻ |
Որոնում
|