Այնքան դժվար է գիտակցել , որ ամեն ինչ այդքան վատ է ու դու անկարող ես
ինչ-որ բան փոխել: Որ բոլորին հույս տվողը դու էիր ու հիմա դու ես վատ ու
քեզ հույս տվող չկա : Չկա մեկը ,ով կասի, որ ամեն ինչ լավ է լինելու , որ
սա մի պահ է կանցնի ու կգնա:Ու գիտե՞ք ինչու չկա, որովհետև այս անորոշ
վիճակը բոլորի մոտ է, ում հարցնում ես , բոլորի կյանքում խառնաշփոթ է,
անորոշ վիճակ:Բոլորը սպասում են ժամանակին , իսկ այդ ժամանակը... Ժամանակը
վազում է, բայց միևնույն ժամանակ այնքան դանդաղ է ընթանում :Անընդհատ
սպասում ենք , որ շուտով նա կգա ու ամեն ինչ իր տեղը կգցի, բայց այդ
սպասումը...:Ու այդ սպասումի ընթացքում կյանքն առաջ է գնում , ու դու
վազում ես նրա հետևից:Վազում ես, ու նաև սպասում :Բայց չես կարող կանգնել
ու սպասել, ժամանակ չկա: Բոլորը սովոր են քեզ տեսնել միշտ ուրախ, ուժեղ ,
գործունյա, միշտ բոլորին ուրախացնող, հույս տվող , օգնող , լավատես: Ու ոչ
ոք չի պատկերացնում , որ մի օր էլ դու օգնության կարիք ունես , որ դու էլ
ես ուզում գոնե մի քանի ժամով ջնջես այդ ժպիտը դեմքիցդ ու ուղակի
մտածես:Ամեն ինչ բարդ է, շատ բարդ:Այս անորոշությունը սպանում է բոլորին ,
այս անկարողությունը ցավ է պատճառում :Ուզում ես գոռալ, բոլորին ասել , որ
վատ ես, բայց չես կարող , որովհետև բոլորը քո օգնությոն կարիքը ունեն :Ու
ստիպված պետք է լավ լինես, ուրիշ կերպ հնարավոր չէ:Դու չես կարող այսքան
մարդու հուսախաբ անել:Դու վատ լինելու իրավունք չունես:Ու նորից կնկարենք
մեր դեմքին այն երջանիկ ժպիտը, որը բոլորն են ուզում տեսնել ու կշտապենք
օգնության վազել հերթական ընկերոջ, որը չի էլ ուզում հավատալ , որ մի օր
դու էլ կարող ես տխուր լինել ու օգնության կարիք ունենալ :
